บทที่ 208

น้ำเจิ่งนองไปทั่วทุกหนแห่ง มันซึมเข้าไปในรองเท้าหนังอิตาลีของผมจนชุ่มโชก ส่งเสียงดังจ๋อมแจ๋มทุกย่างก้าวที่ผมพยายามเดินลัดเลาะฝ่าความโกลาหลของฝูงชนที่ชุ่มเหงื่อ บ้างก็เมาแอ๋ บ้างก็แค่กรึ่มๆ ซึ่งกำลังเบียดเสียดกันเพื่อหาทางออกจากร้านวีลออฟฟอร์จูน หลังจากความพยายามอันน่าสมเพชเมื่อคืนก่อนที่จะใช้เหล้ารา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ